Na szalach Hioba. Wędrówki duchowe
155,00 zł
Niniejszy tom zawiera zarówno znakomite eseje filozoficzne, teksty poświęcone Spinozie, Pascalowi, Plotynowi i Husserlowi, jak i interesujące interpretacje filozoficzne twórczości Dostojewskiego i Tołstoja oraz obszerną część „fragmentów i miniatur” – w aforystycznym stylu najwyższej próby.
Brak w magazynie
| Autor dzieła | Lew Szestow |
| Wydawnictwo | Aletheia |
| Seria | |
| Rok wydania | 2003 |
| Wymiary | 195 x 125 mm |
| Ilość stron | 461 |
| Numer ISBN | 9788389372062 |
| Typ okładki | Miękka |
| Stan obwoluty | - |
| Stan ogólny książki | Nowa |
| Uwagi techniczne |
Na książkę składają się prace Lwa Szestowa powstałe w latach 1920-1926. Podobnie jak inne dzieła z tego okresu, również i to charakteryzuje się swobodną strukturą, właściwą antysystemowej myśli Szestowa. Zawarte są w nim zarówno znakomite eseje filozoficzne, teksty poświęcone Spinozie, Pascalowi, Plotynowi i Husserlowi, jak i interesujące interpretacje filozoficzne twórczości Dostojewskiego i Tołstoja oraz obszerna część „fragmentów i miniatur” – w aforystycznym stylu najwyższej próby.
Podobne produkty
Książka niniejsza nie obejmuje wszystkich obszarów pozaeuropejskich. Przedstawia problematykę religijną wybranych krajów bądź regionów, głównie tych, które zaliczane są do trzeciego świata.
Dzieła Voltaire’a cechuje krytycyzm, odrzucenie autorytetów oraz tolerancja dla różnorodnych postaw, libertynizm, racjonalizm, odrzucenie instytucji Kościoła. W dogmatyzmie religijnym dostrzegł przyczyny nietolerancji, braku wolności, prześladowań i niesprawiedliwości. Voltaire uważał, że należy pozbyć się przesądów religii objawionej i przyjąć religię rozumową, której wymaga moralność (Gdyby Boga nie było, należałoby Go wymyślić). Jednak najlepsze możliwości realizacji swoich wizji widział w warunkach skrajnie antydemokratycznego absolutyzmu, w którym wykształcony i mądry władca wymuszał na poddanych wprowadzenie nowych, lepszych zasad.
Seria opisuje nie tylko mitologie najważniejszych cywilizacji, które uznaje się za filary europejskiej kultury, jak Grecja czy Rzym, ale także sięga po prastare wierzenia ludów jak Fenicjanie czy plemiona starożytnej Syberii. Dzięki temu powstała barwna, fascynująca kolekcja o sprawach, które mają zasadnicze znaczenie w życiu człowieka.
Condillac wszelką wiedzę wywodził z doświadczenia zewnętrznego, uzyskiwanego za pomocą zmysłów. Jednak w przeciwieństwie do Locke'a pojmował umysł ludzki jako całkowicie bierny, nie posiadający żadnych idei ani dyspozycji wrodzonych zbiornik wrażeń doznanych i zapamiętanych. Cała treść i funkcje umysłu powstają jako efekt bodźców zewnętrznych. Postęp umysłu zależy od posługiwania się znakami umownymi. Condillac za znaki uważał nie tylko wyrazy mowy, ale również pojęcia, wskazywał na wspólną naturę myśli i mowy. Nasze pojęcia są tylko znakami, nasze wrażenia są tylko stanami subiektywnymi; dają niewiele wiadomości o rzeczach i własnej jaźni.