Smartfonowy zawrót głowy, czyli jak fotografować i filmować
15,00 zł
Świat fotografii przeżywał wiele rewolucji, ale jeszcze żadna z nich nie miała takiej skali. Sztuka, która jeszcze nie tak dawno była dostępna tylko dla ograniczonego grona specjalistów trafiła pod strzechy. Stała się zjawiskiem masowym. Do tej pory po aparat sięgały tylko osoby, które chciały fotografować – teraz każdy otrzymał go w zestawie z telefonem komórkowym. Smartfony coraz bardziej zbliżają się jakością do tradycyjnych aparatów, a dzięki swej wielofunkcyjności tworzą zupełnie nowy obszar rozwoju.
1 w magazynie
| Autor dzieła | Jacek Bonecki |
| Wydawnictwo | Edipresse |
| Seria | |
| Rok wydania | 2016 |
| Wymiary | 215 x 135 mm |
| Ilość stron | 320 |
| Numer ISBN | 9788379452934 |
| Typ okładki | Miękka |
| Stan obwoluty | - |
| Stan ogólny książki | Bardzo dobra |
| Uwagi techniczne | Niewielkie ślady magazynowania. |
Świat fotografii przeżywał wiele rewolucji, ale jeszcze żadna z nich nie miała takiej skali. Sztuka, która jeszcze nie tak dawno była dostępna tylko dla ograniczonego grona specjalistów trafiła pod strzechy. Stała się zjawiskiem masowym. Do tej pory po aparat sięgały tylko osoby, które chciały fotografować – teraz każdy otrzymał go w zestawie z telefonem komórkowym. Smartfony coraz bardziej zbliżają się jakością do tradycyjnych aparatów, a dzięki swej wielofunkcyjności tworzą zupełnie nowy obszar rozwoju.
Jacek Bonecki ̶ niekwestionowany autorytet w dziedzinie fotografii, który nie boi się żadnych nowości. Od lat przygląda się ewolucji trendów związanych z robieniem zdjęć telefonami komórkowymi i na tym polu jest najlepszym specjalistą w Polsce. Jako jeden z pierwszych na stałe włączył smartfon do swojego zestawu fotograficznego, na każdym kroku udowadniając, że w tym niepozornym, mieszczącym się w kieszeni urządzeniu tkwi ogromny potencjał. Nie tylko wydał pierwszą książkę w pełni ilustrowaną zdjęciami ze smartfona, ale również zaprezentował swoje prace w postaci wielkoformatowych wydruków.
W tej książce autor przekłada sztukę fotografowania na realia „komórkowe”, a teorię omawia na przykładach wyjątkowych zdjęć wykonanych w trakcie podróży od Bałtyku po Filipiny.
Podobne produkty
Autorka przedstawia surrealizm szeroko, jako "rodzaj wyobraźni, projekt światopoglądowy i praktykę estetyczną, która odcisnęła ślad na sztuce XX wieku". Jej praca charakteryzuje się wyjątkowymi walorami poznawczymi i umiejscawia hiszpański surrealizm w szerokim kontekście międzynarodowym. Można uznać, że pod wieloma względami jest to dzieło pionierskie w polskim piśmiennictwie.
Czym jest sztuka? Najbardziej rozpowszechniony jest pogląd, że sztuka to piękno widziane przez artystę. Ten pogląd wsparty jest drugim, także szeroko rozpowszechnionym, że piękne jest to, co kto lubi, co się komu podoba. Oba te poglądy wyrastają z podstaw sięgających starożytnej, idealistycznej estetyki greckiej. Jej wyrazicielem był Platon, który utworzył świat idei bytujących niezależnie od nas. W tym świecie sztuka znalazła swoje miejsce jako wyrazicielka idei. Zadaniem artysty było ideę piękna przywołać i okazać...
Z punktu widzenia rzeźbiarza to zbiór kilkudziesięciu recenzji oraz paru szkiców z pogranicza publicystyki i eseistyki na temat sztuki. Recenzje i szkice pisane są przez krytyka, będącego jednocześnie artystą czynnie uprawiającym rzeźbę, nie są jednak poświęcone wyłącznie tej dyscyplinie sztuki. Autor stara się zachować szerokie spojrzenie na całość sztuk pięknych, a właściwie na wszelkie przejawy życia artystycznego lat osiemdziesiątych. Recenzje i szkice mówią zatem o głośnych wydarzeniach artystycznych, wystawach zbiorowych i indywidualnych, modnych kierunkach w sztuce, o konketnych dziełach twórców polskich i zagranicznych, różnych pokoleń. Znajdują w nich również odbicie postawy środowiska artystycznego w węzłowych punktach politycznej historii Polski ostatniej dekady.
Olga Boznańska. Najwybitniejsza malarka epoki. Obywatelka świata. Jej portrety intrygowały, niepokoiły, obnażały duszę malowanej osoby. Nie uznawała banalnego piękna. Charakter, emocje, uczucia były dla niej ważniejsze niż uroda modeli. Po Paryżu chodziła w sukni giupiurowej z trenem pełnym falban i plis. Wzbijał się za nią tuman kurzu. Na głowie miała olbrzymi, sinoczarny wał włosów wysoko w kok zaczesanych. Na nim „czarne gniazdo z dżetów i flaneli podpięte wysoko z tyłu kwiatami, spod którego spływały czarne strusie pióra”. Wyglądała jak „posąg wyjęty na chwilę z ciemności piramidy”. Przez trzydzieści lat malowała w pracowni przy Boulevard Montparnasse. Bywali tam m.in. Zofia Stryjeńska, Mela Muter, Wojciech Kossak, Artur Rubinstein. Pojawiała się Maja Berezowska „ze swoimi kochasiami”.