Architektura Rumunii
6,00 zł
Malutka książeczka z serii „Mała encyklopedia architektury”, zawierająca niemal sto budowli charakterystycznych dla architektury Rumunii, wraz z opisami, zdjęciami i planami obiektów.
1 w magazynie
| Autor dzieła | Tadeusz Borucki |
| Wydawnictwo | Arkady |
| Seria | Mała encyklopedia architektury |
| Rok wydania | 1979 |
| Wymiary | 150 x 105 mm |
| Ilość stron | 62 |
| Numer ISBN | 83-213-2895-4 |
| Typ okładki | Miękka |
| Stan obwoluty | - |
| Stan ogólny książki | Dobra |
| Uwagi techniczne | Przybrudzenia na ostatniej stronie przy łączeniu z okładką. |
Malutka książeczka z serii „Mała encyklopedia architektury”, zawierająca niemal sto budowli charakterystycznych dla architektury Rumunii, wraz z opisami, zdjęciami i planami obiektów.
Podobne produkty
Książka ta nie jest pomyślana jako encyklopedia współczesnego realizmu. Pragnę zaprezentować w niej czytelnikowi problematykę samego zjawiska na przykładzie twórczości tych artystów, którzy moim zdaniem, zasługują na uwagę dziś.
Tycjan, właściwie Tiziano Vecellio, już za życia uznawany był za jednego z najwybitniejszych malarzy swej epoki, jego obrazy cieszyły się ogromną popularnością i osiągały bardzo wysokie ceny. Także po śmierci nie popadł nigdy w zapomnienie i wywarł ogromny wpływ na kolejne pokolenia artystów (m.in. na Tintoretta i Rubensa). Jego arcydzieła cechuje rozmach i spontaniczność, ekspresja, wspaniała kolorystyka, wyważenie gry świateł i cieni oraz wielka swoboda pędzla. Uważa się je za szczytowe osiągnięcie sztuki weneckiej.
Olga Boznańska. Najwybitniejsza malarka epoki. Obywatelka świata. Jej portrety intrygowały, niepokoiły, obnażały duszę malowanej osoby. Nie uznawała banalnego piękna. Charakter, emocje, uczucia były dla niej ważniejsze niż uroda modeli. Po Paryżu chodziła w sukni giupiurowej z trenem pełnym falban i plis. Wzbijał się za nią tuman kurzu. Na głowie miała olbrzymi, sinoczarny wał włosów wysoko w kok zaczesanych. Na nim „czarne gniazdo z dżetów i flaneli podpięte wysoko z tyłu kwiatami, spod którego spływały czarne strusie pióra”. Wyglądała jak „posąg wyjęty na chwilę z ciemności piramidy”. Przez trzydzieści lat malowała w pracowni przy Boulevard Montparnasse. Bywali tam m.in. Zofia Stryjeńska, Mela Muter, Wojciech Kossak, Artur Rubinstein. Pojawiała się Maja Berezowska „ze swoimi kochasiami”.
Happeniści wypowiedzieli walkę artystycznym i społecznym ograniczeniom. Dla artystów domagali się swobody działań twórczych, wolności wyboru środków wyrazu i sposobów ich wykorzystania. Podjęli się wyzwolić jednostkę z krępujących ją schematów współżycia, które zubożają kontakty międzyludzkie i okaleczają osobowość.