Staligrad
11,00 zł
Książka napisana przez niemieckiego antyfaszystę na podstawie relacji uczestników bitwy. Plievier świetnie oddał aspekt wojskowy i czysto ludzki tej przełomowej bitwy. Dokumentalna powieść przedstawia bitwę o Stalingrad z perspektywy oficerów i szeregowych żołnierzy Wehrmachtu.
1 w magazynie
| Autor dzieła | Theodor Plievier |
| Wydawnictwo | MON |
| Seria | |
| Rok wydania | 1958 |
| Wymiary | 200 x 135 mm |
| Ilość stron | 590 |
| Numer ISBN | |
| Typ okładki | Twarda |
| Stan obwoluty | Brak |
| Stan ogólny książki | Dobra |
| Uwagi techniczne | Drobne przytarcia. Grzbiet wyblakły od światła. Brak papierowej obwoluty. |
Książka napisana przez niemieckiego antyfaszystę na podstawie relacji uczestników bitwy. Plievier świetnie oddał aspekt wojskowy i czysto ludzki tej przełomowej bitwy. Dokumentalna powieść przedstawia bitwę o Stalingrad z perspektywy oficerów i szeregowych żołnierzy Wehrmachtu.
Podobne produkty
To powieść o starości, do której każdy z nas musi dojrzeć. ...o zmierzchu, o trwaniu w tym przedziwnym stanie, w którym jak sugeruje nam Kamiński już wcale nie jest takie pewne, po czyjej jest się stronie: tych, którzy żyją, czy tych, którzy żyli? Poza tym, co to znaczy: żyli? Skoro cały czas się z nimi rozmawia, to może jednak oni nadal są? Może jest na to choć cień szansy?
Prawda o tym, co działo się za murami domów dziecka na wyspie Jersey, wyszła na jaw, dopiero kiedy Robbie był już dorosły. Skandal poruszył opinię publiczną, ale nie zwrócił dzieciństwa tym, którzy stracili je bezpowrotnie. Ludziom takim jak Robbie Garner. Jego wstrząsające wspomnienia spisała Toni Maguire – ofiara molestowania w dzieciństwie i autorka bestsellerowych książek "Tylko nie mów mamie" i "Kiedy tata powraca".
Proza Pilcha przypomina, że życie składa się ze złudzenia wieczności i z przerażającej utraty tego złudzenia.„Żółte światło” łączy wątki ściśle autobiograficzne z zupełnie fantastycznymi. Pilch eksploruje, eksploatuje i przetwarza własny życiorys i dotychczasową twórczość, kreując z nich literaturę najwyższej próby. To proza zgubna i uzależniająca. Krystalicznie czysta i szlachetnie zmącona.
"Poezja Kapuścińskiego jest przesiąknięta melancholią, a równocześnie gorączką życia" (Claudio Magris)