Wspominając Gombrowicza
20,00 zł
„…jego figura ulepiona w Argentynie oddala się, zasnuwa powoli mgłą. Miguel Grinberg pozwolił nam w swej książce raz jeszcze na nią zerknąć oczyma argentyńskich świadków epoki z daleka, bo i sama epoka, i portret pisarza w Buenos Aires stają się już niczym więcej jak historią pęczniejącą od zrekonstruowanych faktów, ale dla dzisiejszych jej badaczy pozbawioną już, niestety, barw, smaków i zapachu.”
Brak w magazynie
| Autor dzieła | Miguel Grinberg |
| Wydawnictwo | Państwowy Instytut Wydawniczy |
| Seria | |
| Rok wydania | 2005 |
| Wymiary | 210 x 120 mm |
| Ilość stron | 176 |
| Numer ISBN | 9788306029758 |
| Typ okładki | Miękka |
| Stan obwoluty | - |
| Stan ogólny książki | Bardzo dobra |
| Uwagi techniczne |
„…jego figura ulepiona w Argentynie oddala się, zasnuwa powoli mgłą. Miguel Grinberg pozwolił nam w swej książce raz jeszcze na nią zerknąć oczyma argentyńskich świadków epoki z daleka, bo i sama epoka, i portret pisarza w Buenos Aires stają się już niczym więcej jak historią pęczniejącą od zrekonstruowanych faktów, ale dla dzisiejszych jej badaczy pozbawioną już, niestety, barw, smaków i zapachu.”
Podobne produkty
Listy te to nieocenione źródło do poznania Wilde'a niejako od wewnątrz i usłyszenia tej prawdy, którą jest prawda Oskara Wilde'a i o Oskarze Wildzie.
Książka jest wspólnym przedsięwzięciem DW Bellona i Redakcji Czasopism WLiOP. Przedstawia sylwetki 128 generałów, ludzi, którzy tworzyli polskie jednostki powietrzne i mieli decydujący wpływ na ich rozwój i obecny kształt. Jest to znakomity materiał historyczny i faktograficzny.
Prawda o tym, co działo się za murami domów dziecka na wyspie Jersey, wyszła na jaw, dopiero kiedy Robbie był już dorosły. Skandal poruszył opinię publiczną, ale nie zwrócił dzieciństwa tym, którzy stracili je bezpowrotnie. Ludziom takim jak Robbie Garner. Jego wstrząsające wspomnienia spisała Toni Maguire – ofiara molestowania w dzieciństwie i autorka bestsellerowych książek "Tylko nie mów mamie" i "Kiedy tata powraca".
Starannie wyselekcjonowane, napisane niezwykle klarownym językiem teksty obejmują: esej o Mozarcie, mowę noblowską z 1976 roku, rozważania na temat Chicago - ukochanego miasta Bellowa, wspomnienia o zmarłych przyjaciołach (Johnie Cheeverze, Allanie Bloomie...) oraz omówienie stanu współczesnej powieści. Bellow powołuje się na Tołstoja, Dostojewskiego, Flauberta, Prousta, Conrada i innych mistrzów prozy, którzy potwierdzają świadectwo jego własnego życia, jego przekonanie, że powieść jako dzieło sztuki może przynieść wiele dobrego społeczeństwu wyjałowionemu przez cywilizację.